حدیث حسین منیحدیث «حسین منی» جزو مشهورترین احادیثی است که از رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در حق نواده گرامیش حسین بن علی (علیه‌السّلام)، از طریق فریقین نقل شده است. ۱ - امام حسین در کلام اهل سنتاین حدیث را احمد بن حنبل و ترمذی و ابن ماجه از طریق سعید بن راشد از یعلی بن مره نقل کرده [۱]
عبدالمعطی امین قلمجی، خاندان وحی در احادیث اهل سنت، ص۷۴، ترجمه آئینه وند.
و گفته‌اند که یک روز حضرت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به مهمانی تشریف می‌بردند، در راه به امام حسین (علیه‌السّلام) برخورد کردند که با جمعی از کودکان سرگرم بازی بود. حضرت (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) با مهربانی و خوشروئی او را دنبال کردند تا سرانجام در آغوشش گرفتند، بعد یک دست زیر چانه و دست دیگر به پشت سر او گذارده چهره او را بین دو دست بالا برده، بوسیدند و سپس فرمودند: «حسین منی و انا من حسین، احب الله من احب حسینا، حسین سبط من الاسباط»، «حسین از من است و من هم از حسینم، هر که حسین را دوست بدارد خداوند دوست او باد، حسین فرزندزاده‌ای است از فرزندزادگان انبیاء».۲ - معنای اسباط در حدیث مذکوراسباط یعنی فرزند زادگان یعقوب (علیه‌السّلام)، در این صورت معنای حدیث این است که حسین همانند اسباط (برای) یعقوب سبط من است و از نظر ایمان و عصمت و دریافت حقایق وحی، هم پایه انبیاء و برانگیختگان الهی است. حضرت رسول (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) با این حدیث کمال اتحاد روحی و اتصال معنوی و پیوند قلبی بین خود و حسین بن علی (علیه‌السّلام) را بیان فرموده‌اند. ۳ - حدیث مذکور در منابع شیعهاین حدیث از طریق شیعه در کتاب کشف الغمه اربلی و به نقل از او در بحار الانوار مجلسی نقل شده، ولی ماخذ آن همان روایت ترمذی است که سندش به یعلی بن مره ختم می‌شود که این حدیث را از رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نقل کرده است. ۴ - دیدگاه بهبودیبه نوشته آقای بهبودی «در میان علمای اهل سنت، که اغلب از شرح و توضیح این گونه احادیث، دانسته و شناخته دریغ می‌کنند، تنها قاضی عیاض است که در شرح حدیث حسین منی و انا من حسین به معنای اصیل آن اعتراف و تصریح می‌کند. او می‌گوید: گویا رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) با تابش نور وحی، آنچه را بین حسین (علیه‌السّلام) و قاتلین آن سرور واقع شدنی بود می‌دانست، و لذا مخصوصا نام حسین (علیه‌السّلام) را برد و فهماند که او و حسین (علیه‌السّلام) از حیث وجوب محبت و حرمت تعرض و محاربه، چون شخص واحداند، و رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به منظور تاکید همین اتحاد و یگانگی فرمودند: هر که حسین را دوست بدارد خدا را دوست داشته، زیرا محبت حسین، محبت رسول خدا، و محبت رسول خدا، محبت خدا است». [۵]
بهبودی، «حسین منی و انا من حسین»، ص۳۰۵، در یادنامه علامه امینی.
۵ - پانویس
۶ - منبعسایت حوزه نت، برگرفته از مقاله «حدیث حسین منی»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۰۱/۲۰. رده‌های این صفحه : بررسی سند روایات | حدیث شناسی | عنوان های حدیثی | فضائل امام حسین | فضائل اهل بیت
|